دستور موقت

در امور فوری دادگاه به صدور دستور موقت مبادرت می‌کند که ممکن است ناظر به توقیف مال، انجام عمل یا منع از امری باشد. (مواد ۳۱۰ و ۳۱۶ قانون آیین دادرسی مدنی). دستور موقت دارای ویژگی‌هایی است که آن را از نهادهای مشابه مانند تأمین خواسته متمایز می‌کند این دستور محدودیت‌هایی را برای طرف مقابل دعوا ایجاد می‌کند، بدون آنکه صدور آن تأثیری در ماهیت دعوا داشته باشد. کتاب حاضر کوشیده تا ابتدا به تبیین ماهیت و چیستی این عمل قضایی و سپس به شرایط و ضوابط صدور آن بپردازد. موضوع دستور موقت نباید دقیقاً منطبق با موضوع دعوای اصلی باشد زیرا در این صورت قبل از صدور حکم در ماهیت دعوا خواهان خواهد توانست با صدور دستور موقت به خواستهأ دعوای اصلی نائل گردد. صدور دستور موقت نیاز به شرایطی دارد، تقدیم درخواست دستور موقت، پرداخت هزینهٔ دادرسی دعاوی غیر مالی و قابل تجدید بودن این درخواست ازجملهٔ این شرایط است.

خواندن کتاب دستور موقت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

دانشجویان حقوق، وکلا و قضات و مشاوران حقوقی از خواندن این کتاب سود خواهند برد.